وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا
دوشنبه, ۱۰ شهریور ۱۳۹۳، ۰۵:۰۴ ق.ظ
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ
أَنِ اشْکُرْ لِی وَلِوَالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ.
و ما به هر انسانی سفارش کردیم که در حقّ پدر و مادر خود نیکی کن
خصوص مادر که چون بار حمل فرزند برداشته و تا مدّت دو سال
که طفل را از شیر باز گرفته (هر روز) بر رنج و ناتوانیش افزوده است،
(و فرمودیم که) شکر من و شکر پدر و مادرت بهجای آور،
که بازگشت (خلق) به سوی من خواهد بود.
And We have enjoined upon man [care] for his parents.
His mother carried him, [increasing her] in weakness upon weakness,
and his weaning is in two years. Be grateful to Me and to your parents;
to Me is the [final] destination.
سوره ی لقمان- آیه ی 14